در این مقاله نظریه امامت را مورد بررسی قرار میدهیم. ارکان اصلی نظریه امامت، از ابتدای تکون تاکنون فراز و نشیبهایفراوانی را پشت سرنهاده و عالمان و متکلمان شیعه در طول تاریخ،قرائت‌های مختلفی از آن داشته‌اند. لکن یک قرائت خاص همواره رواج و شهرت بیشتری داشته و خصوصاً در عصر حاضر سطره خود را بر تلقیهای دیگر گسترانده و شکل تفسیر رسمی را پیدا کرده است.

فلسفه نبوت

فلسفه نبوت چیست؟

در بحث فلسفه نبوت، دو سؤال مهم مطرح می‌شود. نخست آنکه چرا خداوند پیامبران به سوی بشر فرستاده است، دوم آنکه آیا بعثت پیامبران، ضرورت دارد یا اینکه پیامبران، موهبت‌های الهی هستند و در ارسال آنها به سویبشر، وجوب و ضرورتی رد کار نبوده و نیست. پیداست که برای یافتن پاسخ سؤال اول، می‌توان به تعالیم پیامبران و کتابهای آسمانی آنها رجوع کرد وفهمید که هدف و غرض خداوند از ارسال رسل چه بوده است. اما در موردسؤال دوم، کار به این سادگی وآسانی نیست.

ضرورت نبوت

اگر قائل به وجوب و ضرورت نبوت باشیم، باید با دلیل عقلی و پیشین (بدون استفاده از تعالیم پیامبران) این مدعا را اثبات کنیم. متکلمان شیعه قائل به وجوب و ضرورت بعثت پیامبران هستند و این ضرورت را مقتضای حکمت الهی و قاعده لطف می‌دانند. ما در اینجا از میان ادله متعددی که در اثبات این مدعا اقامه‌شده است، دو نمونه را آورده و به‌نقد و بررسی آنها می‌پردازیم و معتقدیم که با مبانی ارائه‌شده در این نقدها، همه ادله ضرورت نبوت را می‌توان نقد کرد.

در این فایل به بررسی “مقتضای حکمت الهی” و “قاعده لطف” “فلسفه نبوت”، “امامت”، “وضع قوانین شرعی” و دیگر نکات مهم می‌پردازیم.

بر طبق قواعد الهی ما دو نوع تکلیف داریم: تکالیف عقلی و تکالیف شرعی.

حال چطور می‌توانیم با تقویت یکی از این مهارت‌ها به دیگری نیز برسیم؟ جواب این است که عمل به تکالیف شرعی، ما را به انجام تکالیف عقلی خود نزدیک می‌کند. و درنهایت به این نتیجه والا می‌رسیم که وضع قوانین شرعی و ابلاغ تکالیف دین، لطفی است که ما را به ادای تکالیف عقلی خویش نزدیک می‌کند.