هدف اصلی پروژه حاضر بررسی جنبش های دانشجویی و ارتباط آنها با نیرو های سیاسی در مقطع ۱۳۵۷ -۱۳۷۶ است. در این پروژه ما به این سؤال می‌پردازیم که چه ارتباطی بین نیروهای سیاسی خارج از دانشگاه و جنبش دانشجویی در این مقطع تحصیلی وجود داشت؟ برای پاسخ به آیین سؤال در ادامه به سه دیدگاه می‌پردازیم.

جنبش‌های اجتماعی

جنبش‌های اجتماعی یکی از موارد بسیار تأثیرگذار درزمینه تحولات اجتماعی و سیاسی جوامع نوین به شمارمی ایند. سرزمین ایران در قرن اخیر، شاهد جنبش‌های اجتماعی بسیاری بوده است. قسمتی از این جنبش‌ها با توجه به خاستگاه آن و پایگاه اجتماعی اعضایش تحت عنوان جنبش‌های دانشجویی موردمطالعه قرار می‌گیرند. جنبش‌های اجتماعی ایران از بدو شکل‌گیری تاکنون بخشی از جنبش‌ های سیاسی و فعال و تأثیر گذار بوده‌اند. از اصلی‌ترین وظایف جنبش‌های دانشجویی روشن و افشاء کردن حقایق است. این گروه‌ها به بی‌عدالتی‌ها، سیاست‌ها و برنامه‌های نادرست و تصمیمات اشتباه اعتراض می‌کنند و آنها را موردانتقاد قرار می‌دهند. جنبش‌های دانشجویی مانند یک سیستم هشداردهنده در جامعه عمل می‌کند. آنها از زبان مردم و قشر ضعیف جامعه سخن میگویند. ناراحتی‌ها و مشکلات آنها را به سردمداران نشان می‌دهند و جانب‌دار آنها هستند.

جناح سیاسی

از آسیب های متعددی که گروه‌های دانشجویی را درگیر می‌کند وابستگی آنها به گروه‌های سیاسی است. این وابستگی هدف اصلی جنبش دانشجویی که همان جانب‌داری مردم و بررسی عملکرد قدرتمندان است را از بین می‌برد. جنبش را به یک حرکت برنامه‌ریزی‌شده و دنباله‌رو برای دفاع از جناح سیاسی خاصی یا تأیید عملکرد سیاستمداران تبدیل می‌کند. البته این بدان معنا نیست که جنبش‌های دانشجویی نمی‌توانند طرفدار جناح خاصی باشند. بلکه باید بادید انتقادی و حق مداری نسبت به مسائل هشیار باشند و منتقد سیاست‌ها و برنامه‌های آنها باشند. بنابراین به این نتیجه می‌رسیم که از وظایف و کارکردهای جنبش دانشجویی دید انتقادی داشتن نسبت به احزاب و نیروهای سیاسی است. در آیین مقاله به بررسی جنبش‌های دانشجویی، اهداف آنها و نتایج آنها در سال‌های ۵۷ تا ۷۶ می‌پردازیم.