رشد اقتصاد همیشه یکی از اهداف هر کشوری بوده است. این مسئله همیشه موردتوجه اقتصاددانان نیز بود است. با مطرح‌شدن تئوری آدام اسمیت و سایر کلاسیکها، مسئله سرمایه‌گذاری و تمرکز سرمایه به‌عنوان اصلیترین عامل رشد اقتصادی موردتوجه قرار گرفت و همواره سعی نظریه پردازان اقتصادی بر این بوده است که عامل موردنیاز برای سرمایه‌گذاری را فراهم کنند. در این پروژه به بررسی شرایط لازم برای رشد اقتصادی میپردازیم.

شرایط لازم برای رشد اقتصادی

بر طبق نظرات کیندلبرگر رشد اقتصادی به معنی تولید بیشتر است. رشد اقتصادی نه تنها ممکن است شامل تولید بیشتر از طریق استفاده بیشتر از مواد اولیه باشد بلکه به مفهوم افزایش کارائی تولید و افزایش میزان تولید به مقیاس مواد اولیه مورداستفاده نیز هست. بنابراین رشد اقتصادی به افزایش کمی و مداوم در تولید یا درآمد سرانه کشور از طریق ارتباط با افزایش در نیروی کار، مصرف، سرمایه و حجم تجارت اطلاق می‌شود.

در اینجا سؤال اصلی که باید به آن پاسخ داده شود، آن است که آیا رشد بازارهای مالی و توسعه و گسترش آنها می‌تواند به افزایش کارآیی سرمایه انباشته‌شده منتهی شود؟ و از سوی دیر، منجر به افزایش نرخ پس‌انداز، ازدیاد نرخ سرمایه گذاری و درنهایت تراکم سرمایه شود؟ توسعه مالی باید از دو سو بر رشد اقتصادی اثر داشته باشد و از سوی دیگر سبب توسعه بازارهای داخلی شود. این موضوع می‌تواند به افزایش کارآیی در سرمایه جمع شده منجر شود همچنین سبب افزایش نرخ پس‌انداز و بنابراین، ازدیاد نرخ سرمایهگذاری و درنهایت تراکم سرمایه شود.

در این تحقیق روابط بین متغیرها در کوتاه مدت و بلندمدت بررسی شده است. برای بررسی روابط بلندمدت بین متغیرهای مدل از روش هم جمعی استفاده‌شده است. یعنی بردارهای جمعی بین متغیرهای هر معادله به روش جوهانسون جوسیلیوس به‌دست آمده و بر اساس برداردهای به‌دست آمده تحلیل‌های لازم صورت گرفته است. همچنین به‌منظور استخراج روابط کوتاه مدت بین متغیرها، عبارت تصحیح خطای هر معادله به‌دست آمده و به‌عنوان متغیری برونزا در تک تک معادلات قرار داده‌شده است.