توضیحات
واژه نفس به معنای ذات است و خودشناسی نیز به معنای شناخت دقیق آینه درونمان یا همان ذات پنهانمان است.
برای شناخت خود و بررسی دقیق مسائل مربوط به خودشناسی ابتدا نیاز به دانستن چند مفهوم ابتدایی داریم که به آنها میپردازیم. شناخت خود ساده نیست اما اگر با تحقق و پژوهش بتوانید در آن به موفقیت برسید زندگی شما تغییر خواهد کرد. به موفقیت شایانی میرسید. شما با شناخت خود، مهارتهای خود، احساس خود و بهطور کلی تمامی مسائل مربوط به خود میتوانید بیشازپیش از زندگی لذت ببرید.
خودشناسی
طرف دیگر خودشناسی، بیگانگی از خود است. بلعکس مطالب بالا افرادی که ازخودبیگانه و شناختی از خود ندارند دچار جهل و ناآشنایی با خود میشوند. در کنار این نمیتوانند شخصیت اصلی خود را پیدا کنند و دائم الگوهای نامناسب را برای زندگی خود قرار میدهند. الگوی نامناسب انتخاب کردن بحث دیگری است که در آینده به آن میپردازیم. آن افرادی که با این مسائل مواجه میشوند در مرحله اول خودشان را از دست میدهند ولی در مراحل بعدی تمامی زندگی و آیندهشان را از دست میدهند. یک انسان بیگانه از خویشتن، نه تنها از مفهوم عالی انسانیت به دور است بلکه فاقد احساس موجودیت و حضور است. فرد آگاه از خود هم از جهان آگاه است و هم دوست میدارد از خود و جهان آگاهتر گردد. تکامل و پیشرفت و سعادت او در گروه این دو آگاهی است که دائم نیز سعی میکند آنها را افزایش دهد.
انسان و خداشناسی
انسان موجودی دوبعدی است. یعنی فطرت انسانی دارای دو بعد مثبت و منفی است. انسان نیز هم میتواند سیر صعودی پیدا کند و هم سیر نزولی. در نهاد او هم استعداد و گرایش به خیرها و نیکیها وجود دارد و هم گرایش به شر و زشتیها. انسان هم نفس لوامه و سرزنش گر دارد که او را به سوی خیرها و فضیلتها هدایت میکند، و هم نفس اماره دارد که او را به سوی رذایل و زشتیها سوق میدهد. نفس انسانی هم دارای نیروی صلاح است و هم دارای نیروی فساد. خداشناسی نیز از مسائلی است که به خودشناسی مربوط است و این دو درکنار یکدیگر معنی یدا میکنند.