معمول ترين اختلالات انعقادي [1] ، هموفيلي [2] A  و B مي باشد. هموفيلي A يك اختلال انعقادي وابسته به كروموزوم X مي باشد كه در آن سطح خوني فاكتور VIII انعقادي (AHF)[3] كاهش مي يابد. هموفيلي B نيز يك اختلال وابسته به جنس مي باشد كه در آن سطح خوني فاكتور IX انعقادي (فاكتور كريسمس )‌[4] كاهش مي يابد. علايم باليني در هر دو نوع هموفيلي يكسان مي باشد . شيوع [5] هموفيلي احتمالاً 20 در 000/100 مرد مي باشد كه در 80-85 درصد موارد مربوط به هموفيلي A مي باشد. هر دونوع هموفيلي در بين تمام نژادها و در تمام قسمت هاي دنيا شيوع يكساني دارد (لانزكوسكي [6] ، 2000 ، ص 302) . تقريباً تمام افراد گرفتار مردمي باشند. مادران و بعضي از خواهران آنها حامل هستند ولي داراي علايم نيستند. بيماري معمولا در اوايل كودكي و در دوران تازه به راه افتادن كودك شناخته مي شود (برونر – سودارث ، هندبوك ، 1379 ، ص 399). از علايم بيماري مي توان به خونريزيهاي مفاصل (همارتروز) [7] ، دستگاه ادراري (هماتوريا) [8] ، دهاني حلقي ، خونريزي دستگاه گوارش [9] و CNS [10] و خونريزي رتروپريتوان [11] اشاره نمود (لانزكوسكي ، 2000 ، ص 307) .